Hans Zethoven is werkzaam als zorgverlener en heeft één grote droom: bestuurder van een zorggroep worden. Helaas kwam hij zonder de juiste papieren niet verder. Totdat hij een EVC-traject volgde en met zijn certificaat toegang kreeg tot een masteropleiding aan de Hogeschool Utrecht.

“Ik ben niet iemand die graag in de schoolbanken zit,” vertelt Hans. “Ik ontwikkel mijzelf vooral door tijdens mijn werk verschillende cursussen en opleidingen te volgen die ik interessant vind. Om mijn droom te verwezenlijken, wil ik een MBA-opleiding volgen, en daarvoor heb je een masterdiploma nodig. Als zorgverlener op mbo-niveau kwam ik echter niet in aanmerking voor een masteropleiding.” Hans dreigde vast te lopen, want hij zag het niet zitten om eerst nog een vierjarige hbo-opleiding te gaan volgen. Totdat een voormalig werkgever hem attendeerde op de mogelijkheden van een EVC-traject.

Niveau 6

Hij besloot een EVC-procedure te volgen bij Vigor. “In eerste instantie werd ik erkend voor niveau 5,” vertelt Hans, “maar zelf had ik het gevoel dat er nog meer in zat. Met de in het rapport weergegeven potentie en ontwikkeladviezen ben ik aan de slag gegaan. Uiteindelijk werd ik na een aanvullend gesprek gekwalificeerd op niveau 6. Dat staat gelijk aan een bachelor, een afgeronde hbo-opleiding. Dat was fantastisch, want met mijn Competentiebewijs Arbeidsmarktroute kon ik me dus aanmelden voor een masteropleiding.”

Veel bellen en uitleggen

Het ging niet zonder slag of stoot, aldus Hans. “Het begon al bij mijn aanmelding in Studielink. Daar moet je aangeven wat voor opleiding je hebt gevolgd, maar EVC staat niet in het lijstje. Ook Vigor staat niet in het overzicht van opleidingsinstituten. Logisch, want het is natuurlijk ook geen school, maar wat moest ik dan invullen? Dus dat werd bellen, bellen en nogmaals bellen. En vooral heel veel uitleggen.” Want ondanks dat een Ervaringscertificaat van een erkende EVC-aanbieder landelijk erkend wordt door onder andere het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, is er nog veel onbekendheid met het fenomeen EVC, ontdekte Hans. Ook bij veel opleidingsinstituten waar hij aanklopte. “Uiteindelijk had ik bij de Hogeschool Utrecht wél geluk,” zegt Hans. “Ik werd uitgenodigd voor een gesprek en de directrice was meteen overtuigd. Ik werd toegelaten tot de master Innovatie in Zorg en Welzijn.”

Niet altijd makkelijk

Inmiddels zit het eerste jaar van zijn master erop. “Het was niet altijd even makkelijk,” bekent Hans. “Een aantal vakken in de opleiding is behoorlijk wetenschappelijk georiënteerd. Zonder vooropleiding moest ik veel dingen helemaal zelf uitvinden. Ook had ik nog geen enkele ervaring met wetenschappelijk schrijven. Gelukkig heb ik van de docenten veel hulp gekregen. Daardoor heb ik het eerste jaar succesvol afgesloten en mag ik na de zomervakantie starten met het laatste jaar van de opleiding.”

Gouden sluitstuk

Hij verwacht dat dit tweede jaar leuker gaat worden. “Dan krijg je veel meer bedrijfskundige vakken, daar heb ik meer gevoel bij.” Over een jaar hoopt Hans zijn Master of Science op zak te hebben en daarna te starten met zijn MBA-opleiding. “Ik heb al een opleiding gevonden waar ik word toegelaten: een heel praktische opleiding waar je in een jaar tijd in kleine groepen aan één opdracht werkt. Dat spreekt me erg aan.” Hij kijkt met vertrouwen naar de toekomst. “Door mijn EVC heb ik nu ook het vertrouwen gekregen van zorginstellingen die overgenomen willen worden, waardoor ik mijn nieuwe bedrijf De Zorg van Toen heb kunnen starten.” Zonder EVC was hem dit allemaal nooit gelukt, realiseert Hans zich. “Dankzij de EVC-procedure zit ik nu eindelijk op het niveau waar ik thuishoor. EVC is voor mij het gouden sluitstuk, waardoor ik mijn droom kan realiseren.”