Oplichting met zorgdiploma’s, mbo-stages, VOG’s en een frauderende evc-aanbieder.
Een verontrustende stijging van het aantal nieuwe evc-aanbieders en zzp’ers (volgens sommigen). En niet te vergeten AI.
Ja, 2024 was een roerig jaar in de zorg, het onderwijs en in evc-land. Met ontwikkelingen die veel impact hadden op werkgevers en opdrachtgevers, kandidaten, studenten en cliënten.
We staan duidelijk op de drempel van een nieuw tijdperk en 2025 belooft hoe dan ook interessant te worden. Maar zijn deze gebeurtenissen en innovaties zoals AI een bedreiging óf een doorbraak? Het is maar hoe je ernaar kijkt.
Neem de drastische stijging van evc-aanbieders en de zorgfraude. Oké, laat duidelijk zijn dat er bij vervalsingen sprake is van fraude. Maar is het opstellen van een portfolio met hulp van een praktijkopleider ook bedrog? Pleegt een kandidaat die AI inzet voor het portfolio fraude?
Intussen zetten advocaten AI in om de rechtspraak te doorzoeken en te analyseren. En docenten om hun lessen voor te bereiden. Of we het nu leuk vinden of niet: AI gaat niet meer weg.
De vraag die we onszelf moeten stellen is: kunnen en willen we de kansen op fraude eindeloos afdekken?
Hetzelfde gaat op voor ‘al die nieuwe aanbieders’. Gaan we bang zijn om de controle kwijt te raken door deze toestroom? Gaan we over deze nieuwe aanbieders praten of juist met ze?
Of zien we hier juist een sterke behoefte van de markt om informeel leren en vaardigheden te erkennen? Om zij-instromers een plek te geven op de arbeidsmarkt?
Gaan we brand blussen of zetten we in op onze eigen kracht?
Uitgaan van onze eigen kracht betekent bijvoorbeeld dat we de kwaliteit van het portfolio bewaken. Dit gaat verder dan instaan voor het portfolio. Bovendien doe je kandidaten daarmee tekort. Want wie alleen door het sleutelgat kijkt, mist het volledige plaatje.
Natuurlijk draait het bij de portfoliobeoordeling om de feiten: er moet genoeg onderbouwing liggen voor de erkenning van competenties. Maar direct daarop zou de vraag moeten volgen: welke reis heeft de kandidaat afgelegd bij de bewijzen die op tafel liggen?
Een vraag die alleen een kandidaat kan beantwoorden. En niet AI.
De portfoliobewijzen samen met de antwoorden op deze vraag zijn de basis voor de inzetbaarheidsgarantie die wij als evc-aanbieders afgeven.
Hetzelfde gaat op voor de arbeidsmarkt waar de vraag naar diploma’s nog altijd overheerst. Geholpen door de sterke opkomst van zij-instromers en arbeidsmarkttekorten zien we gelukkig de eerste contouren van het competentiedenken verschijnen en een skillsgerichte arbeidsmarkt ontstaan.
Toch geldt ook hier: als je alleen door het sleutelgat kijkt, zie je nooit het volledige plaatje. Namelijk de mens en zijn ontwikkeling.
Dus: zijn de competenties die kandidaten privé of in een andere branche hebben opgedaan dan een hiaat of een aanwinst? Willen we een leven lang opleiden of een leven lang ontwikkelen?
Aan een diploma alleen, herken je de vakkracht niet.
Die onderscheid je aan de hand van ervaringen en expertise. Zeker, 2024 was woelig. Maar er is hoop, want we zitten zelf aan het stuur.
De vraag is niet waar je naar kijkt, maar hoe je ernaar kijkt.
Met dit inspirerende, vrij vertaalde, citaat van de Amerikaanse essayist David Henry Thoreau wensen wij van Vigor jou: fijne feestdagen en een gezond én leerzaam 2025!